Wstrząsające świadectwo niemieckiej Żydówki, która przeżyła obóz koncentracyjny. “Żydzi znów są atakowani na ulicach. Tak jak wtedy. Zaczynamy wszystko od nowa”

“My, Żydzi, byliśmy znieważani i atakowani na ulicach” – wspomina lata 30. ubiegłego wieku, kiedy władzę przejęli naziści. Rodzice Bejarano zostali zamordowani przez hitlerowców w listopadzie 1941 r. W wieku 18 lat sama została wywieziona w wagonie bydlęcym do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

“Byliśmy stłoczeni razem, wielu z nas już tego nie przeżyło”. W Auschwitz wytatuowano jej numer. Była więźniem 41948. “Pozbyli się nazwisk” – mówi Esther.

Życie uratuje jej fakt, że pochodziła z rodziny muzyków i grała w orkiestrze dla nazistów w obozie koncentracyjnym.

“Musieliśmy stać przy bramie i grać muzykę, kiedy przywożono nowe ofiary do komór gazowych. To było prawie nie do zniesienia” – wspomina.

Tuż przed końcem wojny Esther Bejarano została wysłana na marsz śmierci wraz z tysiącami innych Żydów. “Tych, którzy byli słabi i starzy, po prostu rozstrzeliwano. Musieliśmy chodzić po trupach”.

Po wyzwoleniu wyemigrowała do Palestyny. W 1960 roku wróciła do Niemiec i od tego czasu mieszka w Hamburgu. “Dziś nie boję się o swoje życie” – mówi.

“Ale boję się, że historia się powtórzy. To zawsze może się powtórzyć i zawsze się powtarza. Nienawiść do Żydów nigdy nie zniknęła. I jest z tym coraz gorzej” – ostrzega Esther Bejarano.

Jest zaniepokojona tym, że ludzie wychodzą na ulice i nadal szerzą nienawiść wobec Żydów i imigrantów.

“To jest głupota ludzi. Niczego się nie nauczyli. Nie wyciągnęli żadnych wniosków z ówczesnych zbrodni. W Holokauście zamordowano miliony ludzi. Oni tego po prostu nie rozumieją”.

Czuje się pozostawiona sama sobie przez polityków. “To wina rządu, że tak wielu nazistów wciąż może chodzić po ulicach i salutować Hitlerowi. Muszą to zmienić”.

Społeczeństwo zaś “musi się przeciwko temu zbuntować i wreszcie przestać milczeć!” – apeluje Esther Bejarano na łamach dziennika “Bild”.