W Niemczech wciąż obowiązuje prawo z czasów II wojny światowej! “Dekret Göringa” to rozporządzenie antypolskie i rasistowskie

– Wnosimy do Sejmu projekt uchwały dotyczący uchylenia przez państwo niemieckie „Dekretu Göringa”, cofnięcia jego skutków oraz rehabilitację ofiar. Na jego mocy polskie organizacje zostały zlikwidowane, a ich majątek zagrabiony przez III Rzeszę – powiedział poseł Solidarnej Polski Janusz Kowalski na dzisiejszej (31 sierpnia br.) konferencji prasowej w Sejmie.

Wydaje się to niewiarygodne, ale „Dekret Göringa” z 27 lutego 1940 r. nadal obowiązuje w Republice Federalnej Niemiec – państwie członkowskim Unii Europejskiej. – Nie ma zgody na to, by władze państwa niemieckiego i kanclerz Olaf Scholz, który tyle mówi o praworządności, utrzymywały antypolskie i rasistowskie rozporządzenie – podkreślił Janusz Kowalski, który zaapelował do Niemiec o zwrócenie majątku zagrabionego Polakom i organizacjom polonijnym.

– Były tylko dwie nacje w III Rzeszy, które usankcjonowano takimi rozporządzeniami, Żydzi i Polacy – zwrócił uwagę polityk Solidarnej Polski.

Natomiast wiceminister sprawiedliwości Marcin Warchoł wskazał, że na podstawie „Dekretu Goeringa” Niemcy skonfiskowali nieruchomości oraz majątek ruchomy, w tym lokaty bankowe należące do Polaków. – Ograbili prawie 1,5 miliona ludzi – powiedział wskazując liczbę polskiej ludności mieszkającej w Niemczech pod koniec lat 30. XX wieku.

– Domagamy  się, by Polakom w Niemczech zwrócono nieruchomości, zrehabilitowano ofiary, a przede wszystkim, by usunięto to nieludzkie prawo – zaapelował Marcin Warchoł.

Rozporządzenie Rady Ministrów na Rzecz Obrony Rzeszy z 27 lutego 1940 r. w sprawie organizacji polskiej grupy narodowej w Rzeszy Niemieckiej, zwane „Dekretem Göringa”, zabraniało działalności polskim organizacjom w Niemczech oraz zezwalało na skonfiskowanie przez III Rzeszę należącego do nich majątku ruchomego i nieruchomego. Komisarz Rzeszy jako nadzwyczajny pełnomocnik do spraw likwidacji majątku polskiej grupy narodowej w Niemczech najpierw przejął majątek Związku Polaków w Niemczech, który posiadał m.in. wiele kamienic. Na mocy „Dekretu Göringa” zajęto również majątek polonijnego Banku Robotników w Bochum. Niemcy zaanektowali też m.in. 60 szkół powszechnych, gimnazja, instytucje finansowo-kredytowe, biblioteki oraz przejęli lokaty bankowe należące do polskich organizacji. Niekompletna ewidencja przygotowana w 1947 r. wskazywała, że w samym Berlinie zabrano Polakom 509 przedmiotów majątkowych, a łącznie w Niemczech – 1910.

Niemieckie ustawodawstwo wyłączyło Polaków, których mieszkało wówczas w Niemczech około 1,5 miliona, z życia gospodarczego. Wcześniej Niemcy podobnie potraktowali Żydów. Rozporządzenie antyżydowskie nosiło datę 12 listopada 1938 r. Natomiast 17 września 1940 r. przyjęto rozporządzenie, na podstawie którego skonfiskowano mienie Polaków. Część majątków należących do Żydów przejął skarb III Rzeszy. Niektóre obiekty sprzedano osobom prywatnym. Majątek polski objęło „Powiernictwo Wschodnie”, którego część również sprzedano Niemcom.

Władze niemieckie po II wojnie światowej zwróciły tylko niewielką część majątku zagrabionego Polakom. Sądy niemieckie odrzucały większość pozwów odszkodowawczych. W federalnej ustawie z 29 czerwca 1956 r. o odszkodowaniach znalazł się dyskryminacyjny komentarz, że „Polacy w Niemczech byli prześladowani nie wskutek negatywnych postaw wobec narodowego socjalizmu, lecz z powodu swych szczególnie radykalnie reprezentowanych i manifestowanych nacjonalistycznych celów”.

Władze Niemiec nie przywróciły Polakom obowiązującego przed wojną statusu mniejszości narodowej. Nie zrehabilitowały zamordowanych i więzionych polskich działaczy, którzy w większości trafili do obozów koncentracyjnych.