Unię Europejską czeka rozpad? Czołowy włoski polityk nie ma najmniejszych wątpliwości

Pandemia koronawirusa wprowadziła wiele zmian na każdej płaszczyźnie życia, a jej skutki będą nadal odczuwalne nawet po opanowaniu sytuacji na Starym Kontynencie. Wielu ludzi jest zdania, iż kryzys spowodowany przez Covid-19 znacząco wpłynie na europejską politykę, a być może doprowadzi nawet do końca Unii Europejskiej. Takim obrotem spraw nie byłby zaskoczony włoski minister spraw zagranicznych Luigi Di Maio, który czuje się zawiedziony zbyt wolnym reagowaniem wspólnoty na rozprzestrzeniającego się wirusa COVID-19 i uważa, że UE od rozpadu uratuje jedynie szybkie i zdecydowane działanie w sprawie zwalczenia kryzysu gospodarczego.

Ostatnich kilka tygodni nie było zbyt optymistycznych dla władz Unii Europejskiej. Powszechna była fala krytyki za zbyt powolne i opóźnione działania w ramach walki z szerzącą się pandemią, podczas gdy większość europejskich rządów w tym czasie podjęło stosowne kroki w celu ochrony obywateli przed skutkami zarazy. Nie brak również głosów o kolejnych państwach, które pójdą śladami Wielkiej Brytanii i opuszczą europejską wspólnotę.

Najgłośniej mówi się w tym kontekście o Włoszech, których rząd oraz obywatele czują się rozgoryczeni brakiem pomocy ze strony władz UE, podczas gdy sytuacja w ich kraju wyglądała naprawdę dramatycznie.  Z tą krytyką zgadza się szef włoskiej dyplomacji Luigi Di Maio, który przewiduje nawet rychły rozpad organizacji.

– Unii Europejskiej grozi rozpad, jeśli nie sięgnie po radykalne i odważne środki w walce z gospodarczymi skutkami pandemii koronawirusa – powiedział polityk – Musimy wbić sobie do głowy, że jeśli upadnie jeden kraj unijny, upadną wszystkie. Nie ma Unii Europejskiej bez Włoch, Francji, czy innych krajów. Potrzebujemy odważnej, wspólnej reakcji na kryzys.

Przyznał również, iż strategia obrana przez władze UE nie powinna się opierać na planie, który wspólnota wdrożyła po kryzysie finansowym w 2008 roku. W jego opinii był to “katastrofalny błąd”, który doprowadził m.in. do wykupienia za bezcen wielu włoskich przedsiębiorstw przez zagraniczny kapitał.