Polska poetka nową bohaterką klocków LEGO. Jak Wam się podoba?

Duńska firma Lego z okazji Międzynarodowego Dnia Poezji przygotowała niecodzienny zestaw klocków. Widzimy na nim siedzą za biurkiem plastikową postać, która ma przedstawiać Wisławę Szymborską.

Choć Szymborska dziś w Polsce oceniana jest dość niejednoznacznie, m.in. ze względu na swoje wczesne decyzje i deklaracje ideowe, to jej twórczość wciąż stanowi bardzo ważny punkt literackiego odniesienia. Ostatnio ten fakt postanowili wykorzystać przedstawiciele największej firmy znanej z produkcji klocków i z okazji dnia poezji wypuścili zestaw z polską noblistką.

Na zamieszczonych grafikach widzimy stojącą przy biurku figurkę z teczką, tudzież składaną maszyną do pisania. Siwowłosa bohaterka jednoznacznie kojarzy się z jedną z najbardziej znanych polskich poetek. Pomysł ciekawy, choć trzeba przyznać, że w panteonie naszych twórców wielu znalazłoby postaci budzące mniej kontrowersji. W wielu kręgach Szymborska i jej poezja są oceniane różnie, podobnie zresztą jak fakt, że to jej, a nie np. Zbigniewowi Herbertowi, przyznano literacką Nagrodę Nobla.

Czy chodziło nie tyle o poezję, co przede wszystkim o politykę? Wszak Herbert był zadeklarowanym antykomunistą i osobą, która jasno wyrażała swoje poglądy, tak dalekie od tych, z jakimi od dziesięcioleci kojarzona jest sztokholmska akademia. Herbert pisał m.in. o grozie stanu wojennego, a w swoich wierszach symbolicznie rozliczał się z tyranią, szczególnie tą ze Wschodu.

Tymczasem Szymborska była entuzjastką socjalizmu, oddawała literackie hołdy Stalinowi i wspierała aparat władzy w PRL-u. Nie stroniła też od politycznych deklaracji, a jej podpis znalazł się wśród 52 podpisów członków krakowskiego koła Związku Literatów Polskich w rezolucji w sprawie procesu krakowskiego. Wspomniana rezolucja wyrażała potępienie wobec ks. Józefa Lelity i innych księży związanych z krakowską kurią metropolitalną, których oskarżano o działalność szpiegowską, napisaną po wyroku skazującym duchownych na karę śmierci w sfingowanym procesie pokazowym zwanym “procesem księży kurii krakowskiej”.

O ile ww. sprawy można próbować zrzucać (co niektórzy czynią) na “błędy młodości”, to już aktywność poetki z lat 90-tych i sprzeciwianie się lustracji (vide opublikowanie wiersza “Nienawiść” na łamach Gazety Wyborczej dzień po upadku rządu J. Olszewskiego) pokazują, że Wisława Szymborska także w wieku dojrzałym była wierna ideałom z lat 50-tych.